අලු හැලපෙන්දා (Motacilla cinerera)

ප්‍රධාන වශයෙන් කඳුකරයේ සුලභව හමුවන එහෙත් වෙනත් කලාප වලද දුලභ නොවන සංචාරක පක්ෂියෙකි. දිය කඳුරු සහ ගංගා දිගේ මෙන්ම කුඹුරු, තේ වතු, විවෘත බිම් සහ වනාන්තර වල පිහිටි එලිමහන් පෙදෙස් වලද තනිව හෝ විසිරුණු කුඩා රංචු ලෙසින් කුඩා කෘමීන් ගොදුරු කරගන්න අලු හැලපෙන්දා හවස් යාමයේදී තෝරාගත්  ජලයට ඉහලින් අතු විහිදී ගිය විශාල ගසක හෝ වගුරු බිමක වූ අකුලක සමූහ වශයෙන් රාත්‍රිය ගත කිරීම සඳහා එක් රැස් වේ. එක් එක් පක්ෂියා එහි තමන්ටම වූ ස්ථානය වෙන් කරගනී. අලු හැලපෙන්දා මධ්‍යම ආසියානු කලාපයේ අභිජනනය කරයි. 

English Post >>

White Wagtail/සුදු හැලපෙන්දා (Motacilla alba leucopsis)

White Wagtail is a rare but regular winter migrants to the lowlands. It can be seen on ground of open areas and cultivated lands, often close to water sources. Usually as solitary birds or may be as a scattered flock of few birds, sometimes also associated with other wagtails. It feeds entirely on small insects. As it is with other wagtails White Wagtail also roosts communally in large flocks in a reed bed or similar habitat.

Sub Species Motacilla alba dukhunensis >>

සිංහලෙන් කියවන්න >> 

හිසකහ හැලපෙන්දා/දෙහිකහ හැලපෙන්දා (Motacillia citreola)

 ප්‍රධාන වශයෙන් වියලි කලාපයේ වගුරු බිම්, කුඹුරු සහ වෙනත් එවැනි විවෘත භූමි වලට සංචාරක පක්ෂීන් මෙරටට පැමිණෙන කාලයේ පැමිණෙන පක්ෂියෙකි. දුර්ලභ නමුත් සෑම වසරකම පාහේ වාර්තා වේ. 

English Post >> 

Citrine Wagtail/හිසකහ හැලපෙන්දා/දෙහිකහ හැලපෙන්දා [Hisa kaha Halapendha/Dehikaha Halapendha] (Motacillia citreola)

Citrine wagtail is a rare but regular winter migrant to marshes, paddy fields and open country near water  mainly in the dry lowlands.   

සිංහලෙන් කියවන්න  >>

සුදු හැලපෙන්දා (Motacilla alba dukhunensis)

 දුර්ලභ නමුත් නිත්‍ය සංචාරක පක්ෂියෙකු වන සුදු හැලපෙන්දා සංචාරක පක්ෂීන් මෙරටට පැමිණෙන කාලයේදී පහත රට විවෘත බිම් වල සහ වගා බිම් වල, බොහෝවිට ජල මූලාශ්‍රයකට ආසන්නව පොළොව මත කුඩා කෘමීන් ගොදුරු කරගනිමින් හැසිරෙනු නිරීක්ෂණය කල හැක. නිතර තනි පක්ෂීන් ලෙස දැක ගත හැකි මුත් ඇතැම්විට විසිරුණු කුඩා රංචු ලෙසින් හෝ වෙනත් හැලපෙන්දන් විශේෂ සමගද නිරීක්ෂණය කල හැක. වෙනත් හැලපෙන්දන් මෙන්ම විශාල රංචු ලෙසින්  සමූහ වශයෙන් පන් ගාලක් වැනි තැනක රාත්‍රී කාලය ගත කරයි. 

English Post >>

ගොමරිට්ටා/කෙත් වැරටිච්චා (Anthus rufulus)

 දිවයින පුරාම පාහේ තෘණභූමි, කුඹුරු සහ වෙනත් එවැනි විවෘත බිම් වල සාමාන්‍යයෙන් සුලභ දේශිය පක්ෂියෙකි. ජෝඩු වශයෙන් හෝ විසිරිණු රංචු  ලෙසින් දිවිගෙවන මෙම පක්ෂියා පළගැටියන්, ගොම කුරුමිණියන්, සහ වෙනත් එවැනි පොළොව මත සිටින කෘමි සතුන් ගොදුරු කරගනී. කලාතුරකින් ගස් සහ පඳුරු මත දැකිය හැකි වුවත් යුහුසුලුව එහෙ මෙහෙ දුවමින් වරින් වර හාත් පස බැලීම සඳහා කෙලින් සිටගනිමින් භූමිය මත වැඩි වශයෙන් කාලය ගත කරයි.  ගොමරිට්ටා හෙවත් කෙත් වැරටිච්චා මාර්තු සිට ජූලි දක්වා මාස වල ප්‍රධාන වශයෙන් අභිජනනය කලත් වසරේ අනෙකුත් මාස වලද කූඩු හමුවිය හැක. තණකොල, ගස් වල මුල් වැනි දේ එකතු කර කෝප්පයක ආකාරයට තනන කූඩුව පොළොවේ  තණකොල පඳුරක ආවරණය සහිතව සාදා එහි බිත්තර තුනක් පමණ දමයි.  

English Post >>

White Wagtail/සුදු හැලපෙන්දා (Motacilla alba dukhunensis)

 White Wagtail is a rare but regular winter migrants to the lowlands. It can be seen on ground of open areas and cultivated lands, often close to water sources. Usually as solitary birds or may be as a scattered flock of few birds, sometimes also associated with other wagtails. It feeds entirely on small insects. As it is with other wagtails White Wagtail also roosts communally in large flocks in a reed bed or similar habitat.

Sub Species - Motacilla alba leucopsis >>

සිංහලෙන් කියවන්න >> 

කහ හැලපෙන්දා (Motacilla flava thunbergi)

 මෙරටට පැමිණෙන සංචාරක පක්ෂියෙකු වන කහ හැලපෙන්දන් උප විශේෂ කිහිපයක්ම මෙරටින් වාර්තා වී ඇති මුත් ඒ අතරින් වඩාත්ම සුලභ වන්නේ දිවයින පුරාම තෘණභූමි සහ වගුරු බිම් වල හමුවන M.f. thunbergi උප වීශේෂයයි. ඊට අමතරව (M.f. bema, M.f lutea, M.f. melanogrisea සහ M.f. simillima යන උප විශේෂද දුර්ලභ හෝ ඉතාමත් දුර්ලභ ලෙස පහත රට වියලි කලාපයේ විවිධ ස්ථාන වලින් වරින් වර වාර්තා වී ඇත. මෙරට සිටින කාලය තුලදි කහ හැලපෙන්දන් විසිරුණු රංචු ලෙසින් තෘණභූමි, වියලී ගිය වැව් පිටි,කුඹුරු සහ වෙනත් එවැනි පරිසර පද්ධති වල ආහාර සොයමින් හැසිරෙන අතර රාත්‍රී කාලයේදී සමූහ වශයෙන් වගුරු වල වැවෙන පඳුරු හෝ පන් ගාල් අතර ලැග සිටී. 

English Post >>

Syke’s Yellow wagtail/කහ හැලපෙන්දා (Motacilla flava beema)

Western Yellow Wagtail (Motacilla flava) is a winter migrant to the island. Several races of it have been recorded in Sri Lanka. Out of them race thunbergi is the commonest and other races are rare to very rare migrants or vagrants to the dry lowlands. Race beema (Syke’s Yellow wagtail) is considered as a very rare migrant to the low country dry zone. 

Paddyfield Pipit/Indian Pipit/ගොමරිට්ටා[Gomaritta]/කෙත් වැරටිච්චා[Keth Waratichcha] (Anthus rufulus)

Rather common breeding resident inhabiting grasslands, paddy fields and open areas throughout the island. It lives in pairs or sometimes as scattered flocks. Paddyfield Pipit feeds on grasshoppers, ground beetles and other such insects on ground. It occasionally perch on trees and shrubs but usually inhabiting the ground, running swiftly over the grass, often standing erect to view the surrounding. The main breading season is from March to July though nests may be found during the other months of the year. The nest, cup made up of pad of grass, rootlets, etc. is placed on the ground under the shelter of grass tussock. The normal clutch consists of three eggs. 

සිංහලෙන් කියවන්න >>

වන හැලපෙන්දා/Forest Wagtail (Dendronanthus indicus)

Common winter migrant occurs in all zones. It can be found in open country and paths close to wooded areas, home gardens, paddy fields, forest margins, etc. as solitary birds, in pairs or as scattered small flocks. However in the evening they flocks to a communal roosting spot. Unlike other wagtails it wags its tail from side to side. Forest Wagtail spend its time mainly on the forest floor in search of foods and flies up into a tree if disturbed. It breeds in the north-eastern parts of the Asia.

අලු හැලපෙන්දා/Grey Wagtail (Motacilla cinerera)

Common migrant bird found mainly in the hill country though not uncommon in all other zones. It can be seen feeding along streams and rivers as well as paddy fields, tea estates, open country and forest glades as solitary birds or as scattered small flocks. In the evening large flocks assemble for roosting in a usual place, often a large tree overhanging water or a thicket in a marshy area. Each bird occupy its chosen territory on the roosting tree. Grey Wagtail feeds on small insects and often seen searching insects in damp areas especially fast flowing rocky streams. It breeds in Central Asia. 

සිංහලෙන් කියවන්න >>

Vagrant Wagtails and Pipits (Family: Motacillidae) recorded in Sri Lanka

    Birds that appear outside their normal range are known as vagrants. This post summarizes up to date published sight records of vagrants of the family Motacillidae (Wagtails and Pipits) in Sri Lanka.
    
  Confirmed vagrants

     1) White-browed Wagtail [Large Pied Wagtail] (Motacilla maderaspatensis)

Single specimen of this bird was detected by Layard in a collection of birds made by Gisburne, C.C.S., in the Jaffna Peninsula. It is supposed that exact locality from which it came from is island of Velenny (Whistler 1944:191). Another sight record of single bird reported by P.B. Karunaratne at left bank of the Mahaweli River at Polgolla, Kandy on the 14^th November 1976 and again on the 14^th January 1977 (Phillips W.W.A., 1978: 88). However Hoffmann had given February 1976 as the first recent record of this wagtail by P.B. Karunarane from Polgolla after the Layard’s specimen (Hoffmann, T. W., 1977). In January 1977 it was again observed for the 2^nd consecutive year in the nearly dry bed of the Mahaweli River below the dam of Polgolla and again in paddy fields near Polgolla dam on November of the same year (Hoffmann, T. W., 1978). No doubt the same bird reported even on May 1978 and appeared again in November 1978 (Hoffmann, T. W., 1979), December 1980 (Hoffmann, T. W., 1981), January 1981 (Hoffmann, T. W., 1982). In January 1983 two birds reported from Delft Island during the mid January duck count. Since they are common throughout the Indian peninsula Hoffmann suspected that they might have become residents in Delft islands (Hoffmann, T. W., 1984 & Hoffmann, T. W., 1983). They were again reported on January and May of 1990 (Hoffmann, T. W., 1991). One bird was reported from Punkudutivu lagoon in January 1984 (Hoffmann, T. W., 1985)

     2) Olive-backed Pipit [Indian Tree Pipit] (Anthus hodgsoni yunnanensis)

First time recorded from Anuraddhapura in January 1982 by Dr Bob Fleming jnr. an ornithologist from Nepal and regular visitor to the Sri Lanka. A flock was observed and he believes that they belong to the race Hodgsoni (Hoffmann, T. W., 1983a). It was again reported from Hunuwilagama on March 1987 (Hoffmann, T. W., 1988) and at Wilpattu National park on January 2004 (Siriwardana, U., 2005)

Unconfirmed vagrants:

    Species for which there are only one or two sight records exist, categorized here as unconfirmed vagrants. Problematic records without sufficient details are also included.

     3) Tawny Pipit (Anthus campestris)

First record of occurrence of this pipit in Sri Lanka is the sight record of single bird at Yala national park in 2003 by Deepal Warakagoda (Warakagoda, D., 2004). Second record of it is given by Warakagoda D. & Sirivardana U. in/near Yala Block 1 in the report of Ceylon Bird Club for 2008-2011 periods (Warakagoda D. & Sirivardana U., 2011)

     4) Red-throated Pipit (Anthus cervinus)

Sight record at Wirawila in 2003 by Deepal Warakagoda is the only record. (Warakagoda, D., 2004)

References:

Hoffmann, T. W., 1991. Notes from the Ceylon Bird Club, 1990. Loris, 19(3), 103-105.
Hoffmann, T. W., 1988. Notes from the Ceylon Bird Club 1987, A brief avifaunal survey. Loris, 18(1), 23-25
Hoffmann, T. W., 1985. Notes from the Ceylon Bird Club 1984. Loris, 17(1), 10-12.
Hoffmann, T. W., 1984. Notes from the Ceylon Bird Club 1983. Loris, 16(6), 299-301.
Hoffmann, T. W., 1983a. Notes from the Ceylon Birds Club. Loris, 16(3), 132-134.
Hoffmann, T. W., 1983. The 1983 Mid-January Duck (and Flamingo) Count in Sri Lanka. Loris, 16(3), 116-123.
Hoffmann, T. W., 1982. Notes from the Ceylon Bird Club 1981. Loris, 16(1), 38-40.
Hoffmann, T. W., 1981. Notes from the Ceylon Bird Club 1980. Loris, 15(5), "283-284,292".
Hoffmann, T. W., 1979. Note from the Ceylon Bird club 1978. Loris, 15(1), 6-8.
Hoffmann, T. W., 1978. Bird Club Notes (1977). Loris, 14(5), 289-290.
Hoffmann, T. W., 1977. Notes from the Ceylon Bird Club 1976. Loris, 14(3), 154-156.
Phillips W.W.A., 1978 Annotated checklist of the Birds of Ceylon (Sri Lanka) 1978 revised edition.
Siriwardana, U., 2005. Report from the Ceylon Bird Club for 2004. Loris, 24(1&2), 33-35
Warakagoda, D., 2004. Report from the Ceylon Bird Club for 2003 Loris, 23(5&6), 37-41

Warakagoda D. & Sirivardana U., 2011. Report from the Ceylon Bird Club for 2008-2011, Loris 26 (1&2)

Whistler H., 1944. The Avifaunal survey of Ceylon conducted jointly by the British and Colombo museums, Checklist of the Birds of Sri Lanka, Spolia Zeylanica 23: 119-321

Yellow Wagtail/කහ හැලපෙන්දා[Kaha Halapendha] (Motacilla flava thunbergi)

Winter migrant to the island where it can be occurred as several races while Grey-headed wagtail (M.f. thunbergi) is the commonest of them which can be seen throughout the country in grasslands and marshes.  There are few other races (M.f. bema [Syke’sYellow wagtail], M.f lutea [Yellow-headed Wagtail], M.f. melanogrisea [Black-headed Yellow wagtail], M.f. simillima [Siberian Yellow Wagtail], M.f. feldegg) those are rare to very rare migrants and vagrants to the dry lowlands. During its stay in Sri Lanka Grey-headed wagtail  feeds as scattered flocks on grasslands, dry tank beds, paddy fields, etc often accompanying with cattle.  It roosts communally in reed-bed or swamp scrub during the night. Grey-headed wagtail  breeds from North-eastern Europe to North-western Siberia. 

සිංහලෙන් කියවන්න >>